Het EK, dat was al binnen dankzij de zege in Servië. Maar tegen Engeland wilden de Flames na de 1-1 in Rotherham nog eens bewijzen dat hun goed parcours geen toeval was. En dus wilden ze ook tegen het nummer 5 van de wereld thuis een en ander laten zien.

De Flames trokken ten strijde en groeven zich allerminst in tegen de Britten. Toch waren de eerste 45 minuten kansarm, 0-0 was de meer dan terechte ruststand in een aardig gevuld Den Dreef.

Bijna 7000 man, dat is meer dan Club Brugge voor zijn bekerwedstrijd tegen Lommel United. Om maar te zeggen dat het vrouwenvoetbal aan populariteit aan het winnen is. Stress leek ons nationaal elftal niet te hebben, het ontwikkelde na de rust zelfs een aantal kansjes.

Wullaert haalde eens uit van ver, De Caigny kon eens bijna binnenwerken, een scherpe bal van Cayman kon net niet door Van Gorp worden gecontroleerd, ... De kansjes waren er, maar werder niet afgewerkt. En dan kan je natuurlijk in het spreekwoordelijke mes lopen.

Dat gebeurde ook. Halfweg de tweede helft kon Parris Den Dreef helemaal stil krijgen. Een volwassen Engeland speelde daarna het treffen koelbloedig uit, al kwamen de Flames nog enkele keer in de buurt van het Engelse doel. Toch was het Karen Carney die na een mooie rush de 0-2 binnenprikte.

Engeland zo groepswinnaar, België bij de beste zes tweedes en ook door naar het EK. Sommigen hadden zich ongetwijfeld meer voorgesteld van dit duel, maar volgend jaar op het EK is het natuurlijk pas echt voor de knikkers. Er zit zeker nog groeimarge in dit team.