Analyse De grootste fout die Wouter Vandenhaute maakte en die Bart Verhaeghe wist te vermijden: dat besef moet toch ook stilaan doordringen?

Foto: © photonews
Anderlecht moet volgend seizoen weer vanaf nul herbeginnen. De ploeg die er nu stond, deed slechter dan die van vorig seizoen. En dat is niet waar ze op gehoopt hadden bij het bestuur, Wouter Vandenhaute op kop. De voorzitter van Anderlecht staat dan ook niet direct bekend om zijn geduld.
Sinds Wouter Vandenhaute in mei 2020 voorzitter werd van RSC Anderlecht, heeft de club een opmerkelijk verloop gekend in zowel sportieve directeurs als hoofdtrainers. In totaal heeft Anderlecht sinds het aantreden van Vandenhaute drie sportieve directeurs en zes hoofdtrainers gehad.
Kortetermijnsucces
Wat niet werkt, moet veranderd worden. Dat is het credo van Vandenhaute. In het kielzog van al die sportief verantwoordelijken volgden ook een hele rist spelers en spelsystemen. De baas van Woestijnvis gaat voor succes op korte termijn.
Vandenhaute heeft Anderlecht wel degelijk in het hart zitten en wil de club weer naar het hoogste niveau brengen, maar zijn werkwijze slaat niet aan. Zijn passie voor de club werkt eerder verstikkend dan versterkend. Het is al vele malen gezegd: wat in de zakenwereld werkt, is niet altijd van toepassing in het voetbalmilieu.
Dat is iets wat Bart Verhaeghe bijvoorbeeld snel begrepen had bij Club Brugge. Hij bouwde blauw-zwart uit op basis van loyale adjudanten. Vincent Mannaert was de mede-architect, maar de mannen die het er nu voor het zeggen hebben lopen er ook al jaren rond. Director of Football, Dévy Rigaux, groeide er van jeugdtrainer over tolk en teammanager uit tot de man die de transfers bepaalt.
Medewerkers moeten betrokken zijn
Dat was vroeger ook het geval bij Anderlecht: trouwe soldaten groeiden er door en kenden de club van binnen en van buiten. Ze waren betrokken. Nu zijn de meesten slechts passanten geworden. Vandenhaute laat zich te snel leiden door zijn emoties en zijn wil om Anderlecht zo snel mogelijk een prijs te schenken.
Dat Vincent Kompany na de verloren bekerfinale opzij werd geschoven, is daar een voorbeeld van. Kompany had een project op de lange termijn in gedachten, maar dat strookte niet met de visie van Vandenhaute. De voorzitter ging zich ook zelf moeien met prestigetransfers à la Vertonghen en Hazard, die de club heel veel geld aan loon kosten.
Vorig seizoen was hij bijna geslaagd toen Anderlecht op twee speeldagen van het einde enkel moest winnen van Club Brugge in eigen huis om de titel te pakken... Maar Vertonghen en Hazard lagen in de lappenmand en Club overweldigde paars-wit in eigen huis.
Dit seizoen is het verschil veel groter. En er moet dus weer van nul herbegonnen worden. Anderlecht heeft zo'n elf transfers nodig naar volgend seizoen toe. Het is niet duidelijk of dat met Besnik Hasi als trainer zal zijn. Weer moet er gebouwd worden, maar vooral moet Anderlecht een lijn vinden waar ze zich aan zullen houden.
En daar moet de voorzitter dus ook in mee gaan, want ondanks de wens van de fans om hem te zien vertrekken, lijkt dat niet te zullen gebeuren. Vandenhaute is ook gevoelig aan die kritiek en dat noopt hem om nog meer in te zetten op kortetermijnsucces. Maar laat ons eerlijk zijn: na vijf jaar moet het toch ook doordringen dat het zo niet werkt?
Lees alles over het vrouwenvoetbal via www.vrouwenvoetbalkrant.be!