"In het vrouwenvoetbal speelt je seksuele geaardheid helemaal geen rol, in tegenstelling tot mannenvoetbal"

"Zijn er veel potten in je ploeg?", vragen veel mensen dan. "Dat is meestal de eerste vraag. Alsof dat relevant is. Het mooie aan vrouwenvoetbal is dat je seksuele geaardheid of je uiterlijk helemaal geen rol spelen. Of je nu hetero, lesbisch, biseksueel bent, met kort of lang haar: niemand maakt er een punt van."

"Dat geldt ook voor huidskleur en religie. Daarom is het ook een omgeving waar vrouwen zich sneller uiten. Mijn huidige voetbalploeg wist het als eerste dat ik op meisjes viel, gewoon omdat ik me daar enorm aanvaard voelde. Zij zagen mijn geaardheid als een klein, onbelangrijk detail. Dat is in het mannenvoetbal totaal anders. Daar is homoseksualiteit nog steeds een groot taboe."

Missipo kreeg wel met racisme te maken. Ze speelde tot haar 17de bij de jongens en daar voelden er zich wel een paar bedreigd door haar talent. "'Wat loop je hier te doen?', kreeg ik dan te horen. 'Ik zal het woord maar zeggen: 'makak! Ga terug naar het bos of naar je land'. Ik ben hier geboren en getogen. Waar moet ik dan naartoe?"